“We blijven focussen op wat iemand wél kan”
Druk pratend schuift Gino (17) aan de overlegtafel van zijn teamleider Daan Godschalk. Hij kan niet wachten om zijn verhaal te vertellen, zo trots is hij op wat hij heeft bereikt.
Dat enthousiaste gepraat was in het eerste jaar van zijn stage in de houtwerkplaats van Pantar nog wel een ‘dingetje’. Zoals hij het zelf zegt.
Al snel na de start van zijn praktijkonderwijs-stage blijkt dat Gino moeite heeft met concentreren en veel kletst. “Collega’s wilden niet meer met hem samenwerken, omdat ze teveel werden afgeleid”, vertelt Daan. “Vaak ging het kletsen ook gepaard met flink wat gemopper; over de regen, een kapotte fiets of pijntjes. We noemden Gino wel eens de jongste 70-jarige die we kenden.” Gino kijkt Daan lachend aan. “In het begin kon ik niet zo goed tegen deze grapjes, dan liep ik meteen weg. Maar ik heb hier ook geleerd hoe ik irritaties moet aankaarten.”
Lawaai
Uiteindelijk blijkt de oplossing voor het geklets simpel. Hij gaat aan de slag in het gedeelte van de werkplaats waar alle houtmachines staan. Door het lawaai loopt iedereen met gehoorbeschermers en is een goed gesprek voeren niet mogelijk. Gino wordt verantwoordelijk voor het demonteren van pallets, die zijn collega’s daarna verwerken tot mooie gladde planken. En vanaf dat moment werkt Gino aan één stuk door. “Als ik niks doe, dan komt de hele werkplaats tot stilstand en heb ik mijn collega’s op mijn nek.”
Daar wordt ook duidelijk dat Gino veel interesse heeft in alles wat met machines te maken heeft. Hij maakt ze schoon en wil precies weten hoe ze werken. Inmiddels mag hij de voormannen assisteren bij het bedienen van de machines.
Daan: “Bij Pantar blijven we steeds kijken naar waar onze medewerkers blij van worden. Door te focussen op wat iemand wél kan en leuk vindt, leren mensen een stuk sneller.”
