Niet alles in het leven is een bewuste keuze
Marina Wildenburg, ontwikkelcoach bij Pantar, over die ene medewerker die ze niet kan loslaten, omdat hij haar doet beseffen dat het kwartje zomaar de andere kant op kan vallen.
Willem* kwam via een traject voor ex-dak- en thuislozen bij Pantar binnen. In het verleden had hij een aannemersbedrijf, grote huizen en een gezin. Maar toen overleed zijn vrouw plotseling. Er kwam een belastingschuld, nog meer schuldeisers en hij bleek zijn zaken financieel niet goed geregeld te hebben. Waardoor hij op een gegeven moment letterlijk op straat terechtkwam en zijn kinderen in een pleeggezin.
Werkfit
Bij Pantar hoopte hij weer werkfit te worden. Hij wilde geld verdienen en er weer wat van gaan maken. Zijn verhalen raakten me. Over hoe hij bijvoorbeeld met Kerstmis zijn kinderen niet kon opzoeken, omdat hij geen geld had voor een treinkaartje. Ik regelde een werkplek voor hem in de groenvoorziening. Hij deed zijn werk supergoed en zijn collega’s werkten graag met hem samen.
Radar
Maar vanaf vorig jaar zomer verdween hij steeds vaker van de radar. Hij had net gehoord dat hij in de schuldsanering terecht kon, maar hij kreeg minder geld dan gedacht. En zijn woonruimte die hij niet mocht weigeren, bleek te klein om een bezoekregeling voor zijn kinderen te krijgen. Hij werd depressief en verzuimde van werk. Op zulke momenten struinde hij onder invloed van alcohol door de stad. Op de vlucht voor alle teleurstellingen in zijn leven.
Keuze
Iedereen komt in het leven voor een bepaalde keuze te staan en je hoopt dat je de goede maakt, maar het kwartje kan zomaar de andere kant op vallen. Ik had bij wijze van spreken ook Willem kunnen worden. Ik heb een nare jeugd gehad, waar ik niet veel over wil zeggen. Op mijn 17e besloot ik dat ik alleen verder moest gaan, het huis uit en maar zien of het lukt. Ik ben de kamer van mijn decaan binnengestapt voor hulp. ’Doe de deur maar dicht’ zei ze en zij zorgde dat ik belangrijke stappen kon zetten. Het is uiteindelijk goed gekomen, maar dat vergeet je nooit meer. Hebben we niet allemaal iemand nodig die ons aanmoedigt?
Appjes
Ik wilde Willem niet loslaten. Hoeveel appjes en voicemails ik hem wel niet heb gestuurd. ‘Je kunt nu beter zelf contact opnemen Willem, want ik blijf je stalken.’ Vaak kwam hij na een paar weken en vijf appjes wel weer opdagen. Maar in december verdween hij helemaal. Zijn teamleider stond voor zijn deur, hij deed niet open. We voerden een loonstop in, maar hij bleef weg. Ik heb echt op de grens gezeten van hem loslaten. Maar ik bleef vasthouden aan de strohalm dat hij vorige keren toch weer kwam opdagen.