Ria en Pantar
In de MUG las ze altijd de verhalen van Pantar. Over mensen die na lang thuiszitten weer de eerste stappen naar betaald werk zetten. Jarenlang was ze thuis geweest voor de kinderen. Maar na het plotselinge overlijden van haar zoon kwamen de muren op haar af.
Ria, medewerker bij Pantar, zit samen met drie collega’s in een keet, midden in een volksbuurtje in Oost. De fluitketel water staat op het vuur. Buiten regent het, even tijd voor koffie.
Buiten
“Ik moest letterlijk naar buiten, bezig zijn”, gaat Ria met een krachtige stem verder. “Binnen werd ik gek en voelde me opgesloten. Maar ik had een enorm gat in mijn cv en was erg onzeker over wat ik kon. Door de verhalen in de MUG heb ik me over mijn angst heengezet en Pantar gebeld. Ik kon meteen beginnen.”
Na een eerste periode in de kassen werken, ging ze aan de slag in de groenvoorziening. “Ik geniet van het buiten werken, de natuur en het contact met mijn collega’s. Door deze baan kom ik ’s avonds met verhalen thuis. Alleen maar thuiszitten is zo leeg.”
Kansen
Na een tijdje kreeg ze bij Pantar de kans om de voorliedenopleiding te gaan doen. Inmiddels is ze officieel voorvrouw en kortgeleden gestart met een groenopleiding. “Je krijgt kansen en dan moet je ze grijpen. Ik ben blij dat ik de mensen ben tegengekomen die mij verder wilden helpen.”
Als voorvrouw zorgt Ria dat het werk wordt verdeeld, de sfeer in het team goed blijft en iedereen zich aan de werktijden houdt. “Ik vind het belangrijk dat we het als team leuk hebben gehad aan het einde van de dag. Ik ben niet moeilijk, maar ik vind wel dat er gewerkt moet worden. Als dat niet gebeurt, moet ik soms lastige gesprekken voeren. Daarvoor moet ik nog een beetje een olifantenhuid kweken”, zegt ze lachend.
Heesters
De koffie is inmiddels op. Ria kijkt naar buiten. Aan de regen lijkt nog geen einde te komen. “Ik denk dat ik zo maar de Latijnse namen van heesters uit m’n hoofd ga leren. Voor mijn schooldag van volgende week. Weet je, als je mij jaren geleden had verteld dat ik nu dit werk zou doen, dan had ik je niet geloofd. Dat ene telefoontje heeft mijn leven echt veranderd.”
