“Mooi om de passie en compassie te voelen…”

Haagse ambtenaren op werkbezoek bij Pantar

Onlangs bracht een groep talentvolle leidinggevenden van het Rijk een werkbezoek aan Amsterdam en Pantar. Het doel van hun komst was onder meer om meer inzicht te krijgen van de realiteit op de werkvloer voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Om een kloof met ambities op de politieke tekentafel zoveel mogelijk te vermijden. Voor Pantar was het een kans om ons werk onder de aandacht te brengen van een groep met invloed op het overheidsbeleid.

In een inleiding op het stadhuis nam Pantars algemeen directeur Lex de Boer de bezoekers mee in de dilemma’s waar Pantar voor staat gesteld als gevolg van de overgang van de Wet Sociale Werkvoorziening naar de Participatiewet. Om ze daarna te kennis te laten maken met de praktijk. Zijn verhaal begon met de drie waarden (maatschappelijk -, economisch- en eigenwaarde) die we als sociaal leer- en werkbedrijf van Amsterdam proberen te creëren samen met en voor onze kleine 3000 collega’s met een afstand tot de arbeidsmarkt.

Zeezeilen

Lex de Boer vergeleek zijn missie om die opdracht te realiseren in een tijd dat de politieke en sociale omstandigheden snel veranderd zijn, met zijn hobby als zeezeiler. Door de Participatiewet is de financiering van Pantar heel anders geworden, worden we geacht ‘meetbare loonwaarde’ te realiseren, iets wat in theorie goed klinkt, maar in de praktijk alertheid en continue bijsturing vraagt. Zo’n beetje als een zeiler die wel een einddoel in gedachten heeft, maar zijn koers en misschien ook zijn doel uiteindelijk zal moeten aanpassen aan de wind en het weer.

Passie en compassie

“Mooi om de passie en compassie te voelen, in je inspirerende verhaal”, schreef een toehoorder een dag later. Na deze inleiding gingen de bezoekers in kleine groepen mee met teamleiders en afdelingshoofden van verschillende Pantarwerksoorten. Een groep ging naar Artis, om daar met de schoonmakers van Pantar en hun leidinggevenden te praten. Ze gingen in gesprek over hoe zich het dilemma van zakelijke en sociale doelen (omzet, mensen iets laten leren, laten uitstromen naar een reguliere baan) in de praktijk vertaald wordt naar soms lastige en moeilijke keuzes. De bezoekers hoorden ook waarom het soms moeilijk is om onze mensen te laten samenwerken, te laten groeien en presteren, met hen omzet te maken en ze te laten voldoen aan de kwaliteitseisen die onze opdrachtgevers stellen. Ze kregen een ongezouten, realistisch beeld van de praktijk en inzicht in de complexe, ingewikkelde tegenstrijdigheden waar we soms tegenaan lopen. Mensen met autisme, verslavingsproblematiek of een oorlogstrauma.

Participatiewet en praktijk

Een andere groep ging op de fiets van de Stopera naar het Roeterseiland waar ze door de fietscoaches van Pantar naar de goede parkeerplek werden verwezen. Bij de Universiteit van Amsterdam werken Pantarmedewerkers onder andere als fietscoaches en pantrymedewerkers. Ook hier kwamen de dagelijkse realiteit en de dilemma’s van de Participatiewet ter sprake: Hoe ga je om met een groep die een steeds grotere afstand tot de arbeidsmarkt heeft en wat zijn daar de gevolgen van voor de begeleiding en dienstverlening? Op de werkvloer bleek het beperkte budget van de UvA een probleem waardoor het niet mogelijk is om nog meer leerwerkplekken aan te bieden. En: dat de verschillende werksoorten van Pantar enorm belangrijk zijn voor Amsterdam en de mensen met een loonwaarde tussen de 30 en 70% maar dat er ook zorgen zijn over de toekomst. Ook hier waren de reacties positief: “De tijd vloog om. Toen we gedag zeiden was het fijn om te horen dat iedereen een geweldige en leerzame middag had gehad.”

Toetsing ontbreekt

Weer een andere groep bezocht afdelingen in de Stopera waar Pantarmedewerkers gedetacheerd zijn als schoonmakers en coffee-operators. Uitstroom naar een reguliere baan is een van de doelstellingen maar een voorbeeld maakte duidelijk dat het vaak niet zo makkelijk is om medewerkers in de markt te plaatsen. Een Pantarafdelingshoofd: “Die kloof is soms te groot. Het gaat dan niet om vaardigheden, zelfstandigheid en flexibiliteit, maar vooral de veiligheid en verbondenheid die medewerker heeft met Pantar en dat niet wil of kan loslaten. Ik heb ook nog kunnen toelichten hoe dit doorwerkt in tariefstelling e.d. en daar waren ze echt zichtbaar van geschrokken. Een van de deelnemers zei letterlijk dat wat in Den Haag wordt bedacht te weinig wordt getoetst in de praktijk.”

Eerlijk verhaal

Het omgekeerde gebeurde ook. Ambtenaren konden uitleggen hoe zij met de beste bedoelingen plannen ontwikkelen maar soms door de realiteit van de praktijk overvallen worden en het niet altijd mogelijk is om dan snel aanpassingen te realiseren. Een Pantar-medewerker was onder de indruk van de betrokkenheid van de ambtenaren: “Ik vond de groep enorm gemotiveerd, er werden niet alleen zakelijke maar ook heel persoonlijke vragen aan ons gesteld waardoor iedereen uitgedaagd werd om een eerlijk verhaal te vertellen en dat was fijn.” Al met al een waardevolle middag van menselijke ontmoetingen en een uitwisseling gezichtspunten.

#Waarde in werk #beleid #Amsterdam

#waardeinwerk

Bekijk hier onze andere inspirerende #waardeinwerk verhalen.

  • Medewerker die technisch werk uitvoert

Technisch werk

Maak bij Gino niet de opmerking dat wie bij Pantar werkt weinig kan. Bij Tech vond Gino een rustige werkplek, zonder dat het saai is.